Fenerbahçe, Jose Mourinho'nun gelişiyle birlikte ligin ikinci yarısında bambaşka bir kimliğe büründü. Galatasaray'ın puan kaybının yarattığı motivasyonla sahaya çıkan takım, Mourinho'nun oyun planı ve oyuncularla kurduğu özel bağ sayesinde etkili bir performans sergiledi. Özellikle, Dzeko ve diğer oyuncuların performanslarındaki artış, Mourinho'nun takım içindeki etkisini gözler önüne seriyor.
Mourinho'nun Fenerbahçe'ye olan etkisi sadece skorlara değil, takım içindeki atmosfere de yansıyor. Oyuncular arasındaki görünmeyen ama hissedilen bağ, Mesut Özil'in yıllar önce Mourinho ile ilgili yaptığı olumlu yorumları hatırlatıyor. En-Nesyri'nin performansı gibi, oyuncuların bireysel gelişimleri de Mourinho'nun yönetimindeki profesyonelliğin bir sonucu olarak değerlendirilebilir.
Ancak, Fenerbahçe'nin hala geliştirmesi gereken yönleri bulunuyor. Rakibe karşı hamle ritminin artırılması, orta alandaki pas hatalarının azaltılması ve rakipten dönen topların daha hızlı kazanılması gerekiyor. Takımın savunmaya kadar koşarak top kazanma çabası, hem yorucu oluyor hem de rakibe avantaj sağlıyor. Maç içindeki faul istatistikleri ise, oyuncuların centilmence bir mücadele sergilediğini gösteriyor.
